امام حسین (ع)
به نام خدا
منبع : شهدای کربلا
نویسندگان:عبدلحسین بینش،سعید جمشیدی،
باقر دریاب،رضا رحمتی ،اکبر رضایی،ابولقاسم شاکر،محمد مظفری و
سید علی مقیمی فرد
تهیه کننده : محمدرضا سجادی نیا
امام حسین (ع)
حضرت سید الشهدا ، حسین بن علی(ع) ،نوه دختری پیامبر اکرم(ص) و امام سوم شیعیان است . مادرش فاطمه(س) است که او را در روز سوم شعبان سال سوم و به روایتی سوم یا پنجم ماه شعبان سال چهارم هجری در مدینه منوره به دنیا آورد . هنگامی که نو زاد را نزد رسول خدا (ص) بردند ،از دیدارش شادمان گردید و در گوش راست وی اذان و در گوش چپ او اقامه گفت.
برخی روایت های مربوط به نام گذاری آن حضرت حاکی از آن است که نام حسین را جبرئیل از سوی خدا آورد. روز هفتم نوزاد، آیین عقیقه به جای آورده قوچی را سر بریدند؛و پیامبر (ص)به دخترش فرمود که برای حسین نیز _همانند حسن_به وزن موی سرش نقره صدقه دهد . امام حسین با برادرش امام حسن (ع) تفاوت سنی اندکی داشت . از همین رو خاطره ها و سخنان به جای مانده از پیامبر (ص)درباره هر دو برادر یکی است . در روایتی از ایشان چنین نقل شده است : « هر کس حسن و حسین را دوست بدارد ، من او را دوست می دارم و هر که را من دوست بدارم ، خداوند دوستش می دارد و هر کس را خدای دوستش بدارد ، به بهشت می برد؛و هر کس آن دو را دشمن بدارد ، من او را دشمن می دارم و هر که را من دشمن بدارم خدایش دشمن می دارد و خداوند هر کس را دشمن بدارد، به جهنم می برد.»
آن حضرت در جای دیگر فرموده است:«این دو فرزندم، دو دسته گل من از این دنیایند.»
محمد بن عبدالله به نقل از ابن ابی نعم گوید :نزد پسر عمر بودم که مردی آمد و از او درباره حکم خون پشه سوال کرد. او پرسید:اهل کجایی؟گفت:اهل عراق.گفت:{این} مرد را ببینید که از من درباره خون پشه می پرسد.و حال آن که پسر رسول خدا(ص)را کشته اند!من از آن حضرت شنیدم که فرمود: این دو(حسن وحسین) دسته گلهای من از این دنیایند.
پیامبر خدا در جای دیگراز دو نوه اش به عنوان سرور جوانان بهشت یاد کرده است.
حذیفه از آن حضرت نقل می کند که فرمود:این فرشته ای که پیش از امشب فرود نیامده است از خداوند اجازه خواسته است بر من سلام کند و مژده دهد که فاطمه سرور بانوان اهل بهشت وحسن و حسین سرور جوانان بهشت اند.
از ویژگی های امام حسین(ع) شباهت وی به رسول خدا است.عاصم به نقل از پدرش گوید:پیامبر خدا را در خواب دیدم و خوابم را برای ابن عباس باز گفتم.پرسید:آیا هنگام دیدنش حسین بن علی(ع) را به یاد آوردی؟گفتم: آری به خدا دیدن افتادگی شانه های پیامبر مرا به یاد حسین انداخت. ابن عباس گفت : ما او را به رسول خدا تشبیه می کردیم.
حسین(ع) در سال 61 هجری به شهادت رسید. سن مبارکش آن هنگام 56 سال و پنج ماه و پنج روز بود.شش سال یا هفت سال و چند ماه از این دوران را با جدش رسول خدا(ص)37 سال را با پدرش علی (ع) و 47 سال را با برادرش حسن (ع)زیست. و ده سال پس از وی که دوران امامت وی است به شهادت رسید
کنیه آن حضرت ابا عبدالله بود و از القاب مبارکش،الرشید،الوفی،الطیب،السید،الزکی،المبارک،التابع لمرضات الله،الدلیل علی ذات الله والسبط را می توان نام برد.
سید شباب اهل الجنه و سبط ،دو لقبی بود که پیامبر خدا(ص) به ایشان عطا فرمود