جایگاه معاد
به نام خدا
منبع : معاد
نویسنده : محسن قرائتی
تهیه کننده : محمدرضا سجادی نیا
جایگاه معاد
معاد در عقل و فطرت هر انسانی جایگاه قابل توجهی دارد زیرا کیست که نپرسد ویا نخواهد بداند که :آینده انسان و جهان چه می شود؟پایان عمر و تلاش ما به کجا می رسد؟
نتیجه و هدف از زندگی چیست؟آری این سوال ها برای همه مطرح است.
در پاسخ دو جواب داریم:
أ- تمام ادیان الهی با استدلالی که در آینده بیان خواهیم کرد آینده جهان و انسان و نتیجه کارها و تلاش او را بسیار روشن و امید وار کننده و روح بخش می دانند
قران می گوید ((و ان الی ربک المنتهی)) همانا نهایت و پایان به سوی پروردگارت می باشد .
ب- مکتب های مادی آینده جهان و انسان را بن بست و تاریک و فانی و نیستی می دانند و این دید چقدر خطرناک و یاس آور است علاوه بر این چنین مکتب هایی هیچ گونه دلیل علمی هم برای عقیده خود ندارند .
ریشه ها و زمینه های فطری
گر چه افرادی به زبان، معاد را نمی پذیرند ولی نا خود آگاه در عمق جان خود احساس ابدیت برای انسان دارند و گاه و بیگاه از خود علامت هایی نشان می دهند که دلیل آن
است که با وجود مرگ و پوسیده شدن جسم حاظر نیستند انسانیت و شخصیت واقعی او را نابود و نیست شده بدانند که ما نمونه هائی از این علامت ها را در اینجا بیان میکنیم:
1. تمام منکران معاد به قبر نیاکان خود احترام می کذارند .
2. نام شخصیت های مرده را بر روی خیابان ها و موسسات و مدارس و دانشگاهها می گذارند .
3. همه آنها میل دارند که بعد از مرگ نامشان به نیکی برده شود .
4. نام نیاکان را روی فرزندان خود می گذارند .
5. گاهی مردگان خود را مومیایی کرده تا فاسد نشوند .
اگر منکران معاد ،مرگ را نا بودی انسان می دانند این قبیل اعمال چه توجیهی دارد و چون آنان مردن را نیستی و هیچ می دانند پس به گفته خودشان شده مقبره می سازند و دسته گل روی قبر می گذارند و به نام مردگان نام گذاری می نمایند ! آری اینها همه نشان می دهد که مخالفان معاد هم در دل یک نوع ایمانی (گر چه بسیار ضعیف )به بقای روح و انسانیت و شخصیت انسانی دارند که با مرگ از بین نمی رود ، باز هم کمی توضیح دهیم.
راستی اگر مردن نابودی است ، مومیایی کردن مردگان که در طول تاریخ بوده چه تفسیری دارد ؟
اگر مرگ را نابودی می دانند چرا قوم ها و نسل ها نام نیا کان خود را روی فرزندان خود می گذارند و به آنان افتخار می کنند و اگر کسی لگدی به قبر پدرشان بزنند با او پیش چشم ما می درخشد و مساله زنده شدن مرده را برای ما (با آن همه عظمت )ساده و ممکن جلوه می دهد .